Wind en regen hebben 13 deelnemers niet verhinderd naar de groep te komen:
om 20 uur zit eenieder, voorzien van koffie, rond de tafel en wordt gezocht naar een onderwerp voor het groepsgesprek. Na een korte bezinning komt A met het volgende voorstel op tafel:

Ik maak momenteel moeilijke tijden door: niet lang geleden ben ik gestopt met drinken – sinds kort ben ik wiet aan het roken – met een vriendin – gewoon lekker – het voelt een beetje dronken – 1 a 2 haaltjes – het lijkt alsof ik een beetje in de gevarenzone ben terecht gekomen – trouwens wel super ontspannend – maar misschien ook gevaarlijk – en dus ben ik wel (een beetje) bang voor een volgende verslaving – ik vind dit een moeilijke situatie, waarbij ik overigens geen enkele aandrang heb richting drank, maar ja, het lijkt toch wel wat riskant… dus, wat te doen….?

Hierop volgen nogal wat reacties, waarop wordt besloten de ervaringen van de deelnemers in dit opzicht te inventariseren, incl. de door eenieder mogelijk toegepaste aanpak.

De bijdragen van de deelnemers worden als volgt genoteerd:

1. voor mij is dit allemaal zeer herkenbaar – in mijn puberteit heb ik zelf ‘gerookt’ – later is de drank gekomen – laatst heb ik een stukje ‘space-cake’ gegeten – mijn zoon blowed af en toe – ik kan me voorstellen dat je ontvankelijk bent en moet uitkijken voor een vervangende verslaving – ik vind dit moeilijke situaties, want zelf ben ik zeker (ook) verslavingsgevoelig – oxazepam heb ik trouwens ook ervaren – ik moet zelf gewoon uitkijken.

2. ik ‘zoek’ ook naar andere middelen – hash of wiet kan ik niet nemen want dan word ik paranoid – toch ben ik op zoek naar iets met dezelfde ontspannende werking, maar kan dat niet 1,2,3 tevoorschijn toveren – vandaag was mijn dag verschrikkelijk, zat gewoon niet lekker in m’n vel – toch kwam vanmiddag opeens die ontspanning wel – ik wil niet meer op afroep ontspanning tevoorschijn toveren – ‘de berg komt nu naar mij toe…’ – maar eigenlijk wil ik juist zelf naar die ontspanning toe kunnen – zo is ook mijn ervaring bijvoorbeeld met hardlopen – al die jaren zocht ik die kick, maar dat gaf veel onrust, diep van binnen – heb ontdekt dat je het beter zelf kunt laten gebeuren en niet forceren…

3. ik heb altijd al mijn verslavings-gevoeligheid aangevoeld – was ook juist daarom overal ‘tegen’ – op school waren al veel hard drugs – ik voelde ook al meteen bij mijn eerste cigaret, dat ik daar gevoelig voor zou zijn – hou me daar nu verre van – is voor mij een vorm van zelfvernietiging – ben er gewoon bang voor – nu heb ik geen drang om alcohol te nemen – ontken verder alles – weet goed dat ik gevoelig ben voor al deze middelen, dus neem niets om zo’n beetje te ‘proeven’: is mij ‘te link’…..

4. zelf ben ik met drank tegen de lamp gelopen. Daar ben ik dank zij de kliniek en de groep vanaf gekomen. En kwam vervolgens met andere zaken in aanraking. Dus dit onderwerp ken ik zeker. Zo werkte ik op een beurs in Duitsland en ging daar ‘s avonds een keer met ‘vrienden’ naar een casino: bij de roulette zette ik in op een nummer en dat betaalde uit: dan krijg 36 keer je inleg. Een soort lawine aan munten. Ik schrok enorm en schoof al dat geld meteen door naar mijn buurman, gewoon uit pure angst. Ik ben meteen weggegaan en niet meer terug gekomen. Probeer ‘gewoon’ de angst voor te zijn en merk ook dat dat werkt.

5. ik zoek ook nog wel vlucht en ontspanning uit de realiteit – mijn gebruik was vooral vanwege het effect – niet vanwege ‘het lekkere’ – ook wiet was niet ‘lekker’ – eigenlijk allemaal smerig spul – daarom ook is dit alles voor mij geen optie – zit zelf duidelijk nu in een ‘niet-gebruikers-periode’ en ben bezig met nieuwe plannen en idealen – kan niet nog eens 10 jaar verliezen – trouwens de vlucht uit de realiteit ervaar ik zeer gemakkelijk, bijvoorbeeld met lezen, want dan kan ik heel gemakkelijk los raken van mijn omgeving.

6. voor ontspanning neem ik niet een ander middel – dat is de weg naar dezelfde fout – casino’s, fruitmachines – ik wil niet bij die loosers horen – is ook vaak een opstapje naar de oude verslaving – vind ‘t trouwens ook riskant om met een omweg te werken – ben nu zelf (weer) bezig met joga – anderen gaan hardlopen – met joga voel ik mij prettiger – hoorde vandaag in Alkmaar het verhaal van een verslaafde die alles was kwijt geraakt door zijn gokken – zelf probeer ik mijn grenzen te ontdekken zonder toepassing van middelen of het wekken van verwachtingen – zelf-onderzoek is nooit afgelopen – wel blijft de vraag welke rol je zelf wilt spelen – je hoeft niet alles te nemen wat wordt aangeboden – beter is jezelf niet te blijven overvragen – ik ken een echtpaar met pleegkinderen tot die last te zwaar werd: de vrouw bleek toen over haar grenzen heen gegaan en zichzelf daarmee te hebben ‘stuk’ gemaakt – zij ‘verloor’ zichzelf – dat soort zaken hoor ik graag, ze geven mij een waarschuwing.

7. ook voor mij is dit een bekend onderwerp – na mijn behandeling voor het gokken, kreeg ik illusie’s over grote flessen whisky – het heeft een tijdje geduurd en toen begreep ik opeens dat ik zelf ook aan de drank zou kunnen zijn – als ik nu wil ontspannen dan steek ik een sigaar op – met eten is het hetzelfde als met gokken maar wel lastiger – gezond eten kan ik controleren – ik moet trouwens veel aanleren – zoals in bad liggen – ontspannen – rustig een kopje koffie drinken – muziek kan dezelfde werking hebben – slapen is ook een prachtige escape en een prima weg om te ontspannen, plus een vlucht uit de realiteit.

8. ik zit hier voor ‘t niet kunnen laten staan van drank – aan (andere) drugs heb ik altijd een bloedhekel gehad en die heb ik dus ook nooit genomen – ben trouwens nu ook gestopt met roken – dat is erg moeilijk – was gisteren naar ‘t strand – een top-dag = geen sigaartje: ‘hoera: opa is gestopt met roken’ – ik vind het heerlijk om op zondag rommelmarkten te bezoeken, dat geeft ontspanning – vroeger kwam ik dan ook veel in kermistenten, maar kan dat niet matigen en moet daarvoor oppassen – moet dan veel terugdenken aan mijn vader, die ooit stopte met drank en roken – ik herken dus veel in dit onderwerp en moet gewoon niet teveel gaan snoeien – niet kunnen matigen is mijn grote probleem – dus: gewoon niets is mijn weg!

9. een half jaar drink ik nu geen alcohol – moet er niet aan denken met iets anders te beginnen – ontspanning vind ik in mijn werk en m’n sport en ben een heel eind op weg.

10. iemand gaf mij een wietje – maar ik kan niet inhaleren, want dan kan ik geen adem meer halen – spacecake doet me niks – en ik kan mij een vervanging van drank eigenlijk niet goed voorstellen – kreeg vorige week uitnodigingen die ik heb afgezegd – wil gewoon nee zeggen tegen spanningen – ik moet blijven trainen op ‘nee’ zeggen – vinger op de pols houden – vroeger gaf drank mij ontspanning – heb toen ook in een casino gewerkt – was te zeikerig om zelf te gokken – zag in de kliniek verschuivingen door veel te roken – of veel koffie te drinken – weet ook gewoon dat een wietje een opstap naar drank kan opleveren.

11. ik was zaterdag in de Brijder-kliniek om voorlichting te geven – het afgelopen jaar ben ik daar vaker geweest – zag nu een nieuwe jongen van een jaar of 20 – net binnen – heb inmiddels veel verhalen gehoord van verslaafden die met kleine stapjes langzaam op zwaardere middelen overgingen. Voor mezelf heb ik een paar handgrepen: ik ben verslaafd – moet zelf niks riskeren en weet dat herstel een moeizaam traject is en zie dat daar trouwens ook – daar adviseert men overigens: denk ook aan de verbanden tussen koffie en roken – dan gaat het dus om het doorbreken van de koppelingen tussen deze gewoontes, want daardoor rol je van ‘t een in het ander – zo is ook een casino een voorbeeld van samenhangende verslavingen – roulette – roken – drankje – bijvullen – duidelijk bewuste beinvloeding – met andere woorden: ik ben heel bewust – wil niets riskeren – ook uitkijken met ‘snoepjes’ – trouwens: wat bedoelen we met ‘ontspanning’?

12. vanmiddag heb ik heel ontspannen een sigaar gerookt – een groep vrijwilligers ging aan de pils – ik zat in die kring en zei: ‘geef mij maar een 3 dubbele spa’ – zo zit ik dan lekker met m’n spaatje – ben er gelukkig heel door gekomen – zag later op het café-terrasje nog een paar bekenden – zo heb ik 20 jaar terug gegokt, met een drankje erbij – eerst won ik – maar ook dat werd erger: het geld raakte op door drank en gokken – ben daar wel zelf uit gekomen – heb toen geld geleend van mijn ouders – ben er ook achter gekomen dat die kick voor mij averechts werkt – ik word dan depressief – dus voor mij geen coke – of paddestoelen of gokken – daar ben ik overgevoelig voor – vandaag ben ik trouwens niet teruggevallen – nu kies ik voor een spaatje – doe ook oefeningen ‘mindfulness’ – dat kost moeite en concentratie – maar toch ben ik blij om dat te doen – ik was trouwens wel een beetje bang voor het mooie weer – heb mijn boekje uitgelezen – heb getrained – en ben blij dat ik hier weer zit – nu doe ik dit alles zonder drank – ben bovendien vorige week met mijn broer in een natuurgebied geweest – krijg trouwens vrije tijd nu de verslaving is opgehouden – concentreren is nog wel lastig – moet aanleren om de dingen ‘anders’ aan te pakken.

13. Hiermee is de gespreksronde voltooid en krijgt A de gelegenheid af te ronden; hiertoe zegt hij:
‘ik heb veel gehoord en dank iedereen voor de geleverde inbreng: ik ga ermee aan de slag!’

Tot slot wordt eenieder in de gelegenheid gesteld tot het afdragen van contant geld in de groepspot, waarna de avond wordt besloten met het afwassen van de ‘vuile boel’ en het opruimen van de overige sporen van de groep.

—————————————————–

Om 20 uur zijn de 8 deelnemers, voorzien van koffie, rond de tafel gezeten, en komt de vraag aan de orde over welk onderwerp vanavond het gesprek zal worden gevoerd.

Hiertoe doet A het volgende voorstel:

Afgelopen zondag had ik een réunie van de lagere school in een Oud Hollands Koffiehuis – was vast van plan daar heen te gaan, maar had een slecht gevoel vanwege het verleden wat daar is geweest en ben toen niet gegaan – ik heb dus leren luisteren naar mezelf, ook als de reden in het verleden begraven lijkt te zijn en dat heeft niets te maken met angst om door m’n hoeven te gaan.

Op basis van de hierop volgende reacties blijkt het onderwerp als volgt uit te kristalliseren:

Waarvan leert een mens het meest: zijn dat de tegenslagen of juist de successen?

Tijdens de gespreksronde worden de volgende opmerkingen genoteerd:

1. ik kan mij dat alles niet goed voorstellen – wel dat je een onbestemd gevoel krijgt van afkeer of weerstand – tot nog toe heb ik dat niet gehad – wel iets van ‘jongens, daar doe ik nu niet (meer) aan mee!’, maar dat zeg ik dan ook ‘gewoon’.
2. ik vind dit wel herkenbaar – wat kan ik erover zeggen: terecht dat je er konsekwenties aan verbindt – terecht ook om op je gevoel af te gaan – natuurlijk zullen er mindere periodes tussen kunnen zitten – ook daarom is er alle aanleiding daarnaar te luisteren – een andere kwestie is: als er voortdurende onzekerheid ontstaat, dan kan je wellicht inderdaad steeds kwetsbaarder worden – het lijkt mij geen probleem daar dan ook goed rekening mee te houden – ‘t is immers mijn eigen leven – mijn probleem – en tenslotte ook mijn eigen verantwoordelijkheid.
3. toen ik in ’98 was opgenomen leerde ik PMT (=psycho motorische training) kennen – ik werd dit jaar 50 – dat betekende: feest vieren – ook in de familie – de vorige 3 keer was ik afwezig geweest – nu voel ik dat ik dat feest niet moet geven – gisteren kreeg ik een SMSje met een uitnodiging voor een feestje in de Westerkerk: moet ik helemaal niet doen – krijg ‘t nu al benauwd – toch wel goed dit alles hier en nu mee te delen.
4. ik luister…
5. ik ben heel erg kwetsbaar – als ik dat zeg, beginnen mensen al te lachen – overigens voel ik die kwetsbaarheid niet zozeer bij etentjes of feestjes, want die doen mij niks – ik regel altijd alles – maar juist andere dingen kan ik niet aan – juist daar zit mijn kwetsbaarheid, dan sluit ik mij op – dingen die me echt diep en wezenlijk dwars zitten, zijn dan onbespreekbaar – het café of etentjes zijn voor mij niet kwetsbaar – ‘je sneu voelen’ dat is mijn probleem – luisteren naar jezelf kan ik slecht – een beetje boedhisme in mij zou niet verkeerd zijn – trouwens: ik sta nooit alleen – schaam me ook niet en heb geen behoefte me beter voor te doen….
6. waarvan leer ik het meest: de confrontatie met het verleden of het contact met ‘nieuwe mensen’? Zo ervaar ik het gespreksonderwerp van vanavond. Intuitief zoek ik het verleden niet op. En dat heeft alles met dit onderwerp te maken. In de loop van de tijd ben ik verhuisd naar een ander gebied, ander werk, andere kennissen en vrienden. En ik kom eigenlijk nog alleen maar in mijn geboortestreek bij begrafenissen, etc. Daar zijn de stad, de straat en de mensen deel van de fase in mijn leven waar ik absoluut, nog steeds, met pijn aan terugdenk. En natuurlijk zal dat allemaal wel een functie hebben gehad, maar de pijn blijft en die zoek ik absoluut niet op. Mijn vertrek uit die streek en stad, bleek achteraf samen te vallen met het einde van mijn verslaving en het begin van mijn herstel. In mijn herstel heb ik geleerd hoe ik het leven op een positieve manier kan invullen. Het verdere leven bestaat voor mij uit twee aspecten: goed onthouden hoe ik vroeger ben uitgegleden en dagelijks doorgaan met een gezond leefprogramma in te vullen. Kortom een combinatie van beide aspecten, dwz verleden en heden zijn beiden van groot belang!
7. oude tijden herleven – ik speelde de 2e helft van 1980 op legendarische bijeenkomsten – vorige week belde de leider van toen mij op en wist te melden dat er een reunie komt van de spelers uit die periode – en ik antwoordde dat ik natuurlijk ook ‘kom’ – en even later ga ik daar dan erover na denken: ‘waarom zou ik dat doen?’….nou ja – ik ben er dus niet naartoe gegaan – zit zelf in een proces om ‘t verleden een plaats te geven – neig steeds meer naar ‘ik geloof steeds minder dat dat soort bijeenkomsten ‘t verleden kunnen laten herleven’ – in dezelfde week kreeg ik 2 andere telefoontjes van vroegere mede-muzikanten – beiden vroegen of ik iets voor ze kon doen – en toen heb ik tegen beiden gezegd: ik moet denken aan stopzetten en verder: ik wil me bezighouden met m’n eigen project – en kreeg toen het antwoord: je wordt wel steeds duidelijker – ik ben ook steeds meer een voorstander van het hier en nu: kortom: een mooi onderwerp.
8. ik was vanmiddag in Alkmaar – sprak daar een ‘eerdere’ gast – over het afgelopen weekend met ’soldaat van Oranje’: het vliegveld Valkenburg – ging daarheen voor een feest met een vriend die niet dronk: 16.30 uur al binnen en 19.30 uur begon de film – de hele avond veel drank – overmatig veel gerechten – hij had Fanta – in de pauze: van dik hout zaagt men planken – na de ‘leuke’ voorstelling, wilde hij meteen weg, niet blijven – heb hem toen gefeliciteerd en hij antwoordde: ‘ja, maar ik moest wel’ – en heeft dat alles kennelijk niet verteld aan de groep, terwijl hij het wel heeft volgehouden – zijn vriendin is in de weekends naar het buitenland, in huis is volop drank, hij zou dus in de kliniek kunnen blijven, maar doet dat niet… Zelf heb ik nooit naar m’n lichaam leren luisteren – mijn zoon leert dat in de sport – heb zelf eigenlijk de laatste 1,5 jaar rationeel doorgezet – maar was emotioneel al lang klaar: is kortom roofbouw – had achteraf wel spijt, maar toch doorgezet – zo zijn er ook bijeenkomsten van oud-Curacao-gangers: daar wordt stevig gedronken – als de sfeer omslaat ga ik naar huis om wat anders te doen – dat heb ik dan wel gezien – trouwens m’n voorzitterschap heb ik te lang volgehouden en dat is dan weer een les voor de toekomst.

A: ter afronding: eerst ben ik gestopt met drank, nu met roken – geeft een onrustig gevoel – vroeger was ik altijd duidelijk aanwezig, maar veel gesprekken interesseren mij niet meer – woensdag word ik 70 en vieren we dit met familie en (klein)kinderen met een etentje – daarop kan ik mij wel verheugen – al die vorige jaren was dat omgekeerd en dat gaat dan door mijn kop – heb de neiging de mensen af te zeggen, maar doe dat toch niet……

Hiermee is de gespreksronde beeindigd en wordt de bijeenkomst gesloten.

———————————————